30 mar 2012
23 mar 2012
igeldotik oriora
Martxoaren bian 9:15 etan autobusa hartu genuen eta Igeldora joan ginen. Jaitsi ginenean oso gutxi ibili eta gero ia-ia denok nekatu ginen, baina segitu genuen. Dembora asko pasa eta gero, parke batera joan ginen eta hor bazkaria eta hamaiketakoa egin genuen. 2 ordu pasa eta gero parketik joan ginen ondartzara joan ginen eta mutil batek mortala egin zuen eta gizon batek grabatu nahai zion, baina irakasleek ez zioten utzi.
Geroago parke batera joan ginen eta Ander sorte txarrez ukondoa puskatu zitzaion eta txuri-txuria zegoen. Azkenean autobusa hartu genuen eta eskolara joan ginien.
Ze ondo pasa genuen!
9 mar 2012
EN BUSCA DE MIS AMIGAS
Tenía ante mí el mapa de la isla.Sólo me preocupaba una cosa:ese maldito dragón que la rodeaba y que, según decían, se tragaba a todo aquél que intentaba acercarse a ella...
ella tenía a dos de mis amigas: Ariana y Oihana, más el mapa.Yo me dije a mi misma:
- Son mis amigas, tendré que ayudar las, ellas siempre, me ayudan cuando estoy en apuros.Fui a casa,subí las escaleras, cogí la mochila del cuarto y me fui donde Amaia, mi otra amiga.
- Voy a ir en busca de Ariana y Oihana.
- Vale, pero ten cuidado ¿ quieres este hechizo que cuando una persona se lo bebe se transforma en dos y puede marear a una persona?
-¡Ha! no, gracias, podre hacerlo sin eso.
Pero Amaia, como era muy lista, sin que yo me enterara me lo metió en la mochila. Me monté en mi barco, y cuando llegue a la isla del dragón, con solo mirarle y sin mover ni un dedo, ya me quería atacar y comer, pero yo me di la vuelta y pensé,pensé,pensé y...
-¡Ha! lo tengo.
Abrí la mochila y miré por aquí mire, por aya y me encontré el bote de magia de Amaia y lo cogí, aunque no me parecía una buena idea.Al bebérmelo vi un doble igualito a mi, y empezamos a correr alrededor del dragón y el al final se mareo y se callo al suelo.
-Vamos, chicas, Ariana,Oihana, vamos corred -les dije yo.
Después fuimos a casa y Oihana y Ariana estaban muy contentas de que les hubiera salvado.
-¡Ha! no, gracias, podre hacerlo sin eso.
Pero Amaia, como era muy lista, sin que yo me enterara me lo metió en la mochila. Me monté en mi barco, y cuando llegue a la isla del dragón, con solo mirarle y sin mover ni un dedo, ya me quería atacar y comer, pero yo me di la vuelta y pensé,pensé,pensé y...
-¡Ha! lo tengo.
Abrí la mochila y miré por aquí mire, por aya y me encontré el bote de magia de Amaia y lo cogí, aunque no me parecía una buena idea.Al bebérmelo vi un doble igualito a mi, y empezamos a correr alrededor del dragón y el al final se mareo y se callo al suelo.
-Vamos, chicas, Ariana,Oihana, vamos corred -les dije yo.
Después fuimos a casa y Oihana y Ariana estaban muy contentas de que les hubiera salvado.
FIN
for the birds
Bazen behin txori bat, joaten da soka batera eta gero etortzen da beste txori bat eta azten dira txoriak mokoka ematen hasi ziren eta gero etortzen dira gehiago eta gehiago.
Bat-batean txori handi bat etortzen da orduan azten dira denak barre egiten baina txori handia sokara joaten da orduan asko pisatzen duenez, soka behera joaten da eta denak aserretzen dira beraz azten dira koska egite hanketan eta bapatean txori handia erortzen da eta soka gora joaten da,orduan txori guztiak erori ziren lurrera lumarik gabe.
10 feb 2012
¿Quién inventó el cole?
Las escuelas estaban vacías y los maestros-maestras no existían aún en aquella época-estaban en paro forzoso.
En la calle ya no se veía ni un niño.En aquella época no existían los colegios y los niños se pasaban el día haciendo la colada, limpiando platos y lo mas raro:no salían de casa para jugar.
Un día un niño llamado Gogo estaba harto ya de limpiar platos y hacer la colada entonces dice a su madre:
-Mama necesito algo donde estudiar, reír y jugar, jugar con mis amigos
-Pero Gogo ¿qué es estudiar?- le pregunto su madre.
-Pues esto, mira, ven
Gogo se fue corriendo donde el presidente y le contó todo lo que le había dicho a su madre.
Después de tres meses, en ese pueblo ya había un cole y todos los iban y se pasaban mejor que nunca.
En la calle ya no se veía ni un niño.En aquella época no existían los colegios y los niños se pasaban el día haciendo la colada, limpiando platos y lo mas raro:no salían de casa para jugar.
Un día un niño llamado Gogo estaba harto ya de limpiar platos y hacer la colada entonces dice a su madre:
-Mama necesito algo donde estudiar, reír y jugar, jugar con mis amigos
-Pero Gogo ¿qué es estudiar?- le pregunto su madre.
-Pues esto, mira, ven
Gogo se fue corriendo donde el presidente y le contó todo lo que le había dicho a su madre.
Después de tres meses, en ese pueblo ya había un cole y todos los iban y se pasaban mejor que nunca.
FIN
27 ene 2012
PIRATEN ATZEAN
Sinestezina, baina hala zen:hor geuden gu, pirata orien atzetik.
Dena horrela hasi zen:
Gu herri txiki batean geuden eta oso pozik bizi ginen Jesus, bere alaba, Ariana, ni eta,ah! ere txakur bat Gufi izenekoa.Herri hori oso polita zen dena, zuhaitzak beti berdeak, errekak urdinak...
Denok bederatzitan ohera joan ginen eta bere hala lo seko geratu ginen.
Gauean piratak etorri ziren eta guk gauza oso politak genituenez, dena lapurtu ziguten. Baina piratak oso tuntunak ziren eta arropa oso itxusiak zituzten.Bat oso berandu esnatu zen eta pirata bat ikusi zuen orduan oiu egin zuen:
-altsatu denok, piratak datoz gure atzetik .
Orduan denok altxatu ginen eta beraien atzetik joan ginen.
Itsasoaren azpian eskailera batzuk zeuden eta piratek pentsatzen zuten beraiek bakarrik zekitela hori hor zegoela, baina mundu guztiak zekien.
batek esan zuen:
-goazen eskaileretar, hara ez dira inoiz joango.
Orduan hara joan ziren eta behan leku itxi bat zegoen eta ezin zuten hies egin.
Gu jeitsi ginenean, gauza guztiak hartu genituen eta gure herrira joan ginen eta beraiek ez ziren berriro ara itzuli.
Dena horrela hasi zen:
Gu herri txiki batean geuden eta oso pozik bizi ginen Jesus, bere alaba, Ariana, ni eta,ah! ere txakur bat Gufi izenekoa.Herri hori oso polita zen dena, zuhaitzak beti berdeak, errekak urdinak...
Denok bederatzitan ohera joan ginen eta bere hala lo seko geratu ginen.
Gauean piratak etorri ziren eta guk gauza oso politak genituenez, dena lapurtu ziguten. Baina piratak oso tuntunak ziren eta arropa oso itxusiak zituzten.Bat oso berandu esnatu zen eta pirata bat ikusi zuen orduan oiu egin zuen:
-altsatu denok, piratak datoz gure atzetik .
Orduan denok altxatu ginen eta beraien atzetik joan ginen.
Itsasoaren azpian eskailera batzuk zeuden eta piratek pentsatzen zuten beraiek bakarrik zekitela hori hor zegoela, baina mundu guztiak zekien.
batek esan zuen:
-goazen eskaileretar, hara ez dira inoiz joango.
Orduan hara joan ziren eta behan leku itxi bat zegoen eta ezin zuten hies egin.
Gu jeitsi ginenean, gauza guztiak hartu genituen eta gure herrira joan ginen eta beraiek ez ziren berriro ara itzuli.
AMAIERA
etxe magikoa
Esan zidaten etxe hartara joateko. Baina iritsi nintzenean, ezin nuen sinetsi ikusten nuena: milaka liburuak ateratzen ari ziren leiho batetik. Zer ote?
han nengoenean, poliki-poliki sartu nintzen eta gauza guztiak oso arraroak ziren:
-ez zeuden aulkirik, lurrean eseri behar zen. Leihoak oso handiak ziren...
Gero eskailera batzuk ikusi nituen eta igo nituenean neska oso arraro bat ikusi nuen:
-Begi bat zeukan, sudurrean zulo bat zeukan...
baina polita zen. Galdetu nion:
-Zergatik daude liburuak zure leihotik botata?
-Eeeeeeeee...
Oso harrituta geratu nintzen eta poliki-poliki hortik joan nintzen.
Beste egun batean berriro etxe artara joan nintzen eta ikusi nuen neska bat zetorrela.Orduan zuhaitz baten atzean eskutatu nintzen eta bera eskaileratik gora joan zen eta justu lehenengo eskailera zapaldu zuenean:
-Puffffffff
zuhaitzetik hatera nintzen eta galdetu nion:
Niik oso pozik joan nintzen etxera jakinda zergatik liburuak or zeuden.
han nengoenean, poliki-poliki sartu nintzen eta gauza guztiak oso arraroak ziren:
-ez zeuden aulkirik, lurrean eseri behar zen. Leihoak oso handiak ziren...
Gero eskailera batzuk ikusi nituen eta igo nituenean neska oso arraro bat ikusi nuen:
-Begi bat zeukan, sudurrean zulo bat zeukan...
baina polita zen. Galdetu nion:
-Zergatik daude liburuak zure leihotik botata?
-Eeeeeeeee...
Oso harrituta geratu nintzen eta poliki-poliki hortik joan nintzen.
Beste egun batean berriro etxe artara joan nintzen eta ikusi nuen neska bat zetorrela.Orduan zuhaitz baten atzean eskutatu nintzen eta bera eskaileratik gora joan zen eta justu lehenengo eskailera zapaldu zuenean:
-Puffffffff
zuhaitzetik hatera nintzen eta galdetu nion:
-zergatik sartzen zara emendik etxera?
-Atea puskatuta dagoelako.-esan zidan.Niik oso pozik joan nintzen etxera jakinda zergatik liburuak or zeuden.
AMAIERA
16 dic 2011
la ardilla reina
Estaba paseando tranquilamente por el parque, cuando una ardilla se encaramó a la valla y me dijo:
-¡Eh,tú!Si,si tú,¿Quieres que te cuente un secreto?
La persona era una niña y le respondió:
-Eh,vale.
Yo soy la reina de este lado del parque,pero ninguno de mis amigos lo saben,y mira que he intentado decírselo.
¿Donde están tus amigas?-Pregunto la niña.
-En esa esquina de ay.
La niña cogió a la ardilla y fue a donde sus amigos.
-Hola,¿Por que no creéis que vuestra amiga es la reina de esto?-Pregunto la niña.
-Porque esta ardilla siempre nos ha mentido y seguro que ahora también miente.
-¿Es verdad eso?-Le preguntó la niña a la ardilla.
-Eso te pasa por mentir,por que yo tampoco te creo ahora.
-Pero es verdad.-Dijo la ardilla.
Y la niña se fue enfadada con su amiga la ardilla.
-¡Eh,tú!Si,si tú,¿Quieres que te cuente un secreto?
La persona era una niña y le respondió:
-Eh,vale.
Yo soy la reina de este lado del parque,pero ninguno de mis amigos lo saben,y mira que he intentado decírselo.
¿Donde están tus amigas?-Pregunto la niña.
-En esa esquina de ay.
La niña cogió a la ardilla y fue a donde sus amigos.
-Hola,¿Por que no creéis que vuestra amiga es la reina de esto?-Pregunto la niña.
-Porque esta ardilla siempre nos ha mentido y seguro que ahora también miente.
-¿Es verdad eso?-Le preguntó la niña a la ardilla.
-Eso te pasa por mentir,por que yo tampoco te creo ahora.
-Pero es verdad.-Dijo la ardilla.
Y la niña se fue enfadada con su amiga la ardilla.
2 dic 2011
EGUN HARTAKO BIDAIA
Duela bost egun neska bat Maria izenekoa, bidaia bat egitea erabaki zuen.Hurrengo egunean, goizeko bostetan esnatu zen eta maletak egin zituen. Goizeko hamarretan geltokira joan zen, hortik bost minututara trena etorri zen.
Trenean sartzerakoan Mariak, bere lagun batzuk ikusi zituen eta lagun batek esan zuen:
-Kaixo.zatoz nirekin paisaia ikustera.
Paisaia ikusten ari zirenean, trenaren atea bakarrik ireki zen eta entzun zuten:
-Hiiiiiiippppf!
Orduan denok harritutak geratu ziren eta atea itxi zen.Denok berriro paisaia ikustera bueltatu ziren.Denbora dezente pasa ondoren, atea ireki zen eta gauza bat ziztu bizian sartu zen.
-Beldurra hartzen ari naiz, esan zuen Mariak bere lagunari.
Orduan bat-batean katagorri batek Mariaren gainean salto egin zuen.Maria garrasika hasi zen,baina ikustean katagorri bat zela barre egin zuen
18 nov 2011
etxetxoa

Nere semearekin jolasten ari nintzen,eta nere semeak zembatzen zuen.Orduan ni eskutatu behar nintzen.Pentxatzen pentxatzen nuen eta...
nere etxean ,eskutatzea bururatu zitzaidan.Horduan hara joan nintzen, bolatxoan sartu nintzen.Geroago nere semeak zembatzea bukatu zuen eta nik bolatxoaren leihotik begiratu nuen.Nere semeak alde batetik bestera joaten zen, baina ez zidan aurkitzen.Hurruti joan zenean ni atera nintzen eta libratu nintzen.
alfonbraren azpian
O
Bi aste igaro eta gero,berriro gertatu zen,alfonbraren azpian gauza bat zegoen ,gizonak ikutu zuen eta ematen zuen belarriak zituela. Orduan pentsatu zuen untzia zela. Momentu horretan bere emastea atea jo zuen eta atea ireki zuenean ,saloira joan zen eta ez zegoen ezer alfonbraren azpian.

Hurrengo egunean gizona berriro ikusi zuen gauza hori
eta berriz,ikutu zuen. Orain hortzak ikutu zituen,orduan berriro pentzatu zuen untzia zela eta bere emaztea etorri zen eta alfonbra altsatu zuen.Sagua zen eta esan zuen gizonak:
-Noski, nik belarriak eta hortzak ikutu ditut,baina ez untzi batenak.
-Noski, nik belarriak eta hortzak ikutu ditut,baina ez untzi batenak.
11 nov 2011
EL ESTUCHE MÁGICO
En el estuche se encontraba una multitud de rotuladores,bolígrafos, gomas y otros objetos divertidos.Perdido entre todos ellos se hallaba un viejo, pequeño y desgastado lápiz.
El estuche era mágico y cuando su dueño, Nico lo abría se volvía ordenado, si no era muy desordenado y viejo. Un día su madre le dijo a Nico:
-Nico, prepara tu mochila para ir a clase.
Entonces Nico empezó a ordenar su mochila y al coger el estuche sintió que algo vibraraba.Entonces lo dejó en la mesa y lo abrió.De repente , vio que en su estuche se encontraba un pequeño y desgastado lápiz. Cuando entró en casa y se sentó en su mesa, rápidamente abrió el estuche para ver como era ese lápiz.Empezó a escribir y escribía mejor que nunca.Entonces decidió que ahora escribiría con ese lápiz, claro hasta que el lápiz fuera pequeño y no se pudiera utilizar.
El estuche era mágico y cuando su dueño, Nico lo abría se volvía ordenado, si no era muy desordenado y viejo. Un día su madre le dijo a Nico:
-Nico, prepara tu mochila para ir a clase.
Entonces Nico empezó a ordenar su mochila y al coger el estuche sintió que algo vibraraba.Entonces lo dejó en la mesa y lo abrió.De repente , vio que en su estuche se encontraba un pequeño y desgastado lápiz. Cuando entró en casa y se sentó en su mesa, rápidamente abrió el estuche para ver como era ese lápiz.Empezó a escribir y escribía mejor que nunca.Entonces decidió que ahora escribiría con ese lápiz, claro hasta que el lápiz fuera pequeño y no se pudiera utilizar.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)